شوک الکتریکی (کار با دستگاه DC شوک)

شوک الکتریکی

Defibrillation Cardioversion

مکانیسم شوک الکتریکی : 

دستگاه های شوک الکتریکی در فاصله زمانی چند هزارم ثانیه انرژی الکتریکی با ولتاژ بالا را تخلیه می کنند، این ولتاژ بالا سبب دپولاریزاسیون تمام سلولهای قلبی می شود و رپولاریزاسیون به دنبال آن به گره SA اجازه به دست گرفتن ضربان سازی قلب یا اعمال پیس میکری را می دهد.

روش های بکارگیری شوک الکتریکی :

شوک الکتریکی با توجه به نوع آریتمی ها به دو صورت دفیبریلاسیون(شوک الکتریکی غیرسینکرونیزه ) و کاردیوورژن (شوک الکتریکی سینکرونیزه) استفاده می شود.

 تفاوت عمده دفیبریلاسیون و کاردیوورژین در زمان تحویل جریان الکتریکی و در چگونگی انجام کار است.

الف: دفیبریلاسیون (شوک الکتریکی غیر سینکرونیزه ):

به معنای وارد کردن مقدار زیادی انرژی الکتریکی به بیمار دچار V.F (فیبریلاسیون بطنی ) می باشد که این انرژی به صورت غیر سینکرونیزه (غیر هماهنگ با ریتم قلبی ) و قلب وارد می شود. شوک الکتریکی غیر سینکرونیزه در موارد V.T بدون نبض (تاکی کاردی بطنی سریع بدون نبض ) یا فلاتر بطنی نیز کاربرد دارد.

ب: کاردیوورژن (شوک الکتریکی سینکرونیزه):

برای قطع آریتمی هایی است که کمپلکس QRS دارند. (مانند : PSVT، فلاتر یا فیبریلاسیون دهلیزی و تاکی کاردی بطنی با نبض ) معمولاً به صورت انتخابی و در بیماران هوشیار انجام می شود. به عبارت دیگر کاردیوورژن به معنای وارد نمودن مقدار معینی انرژی الکتریکی (معمولاً به مقدار کم ) به قلب در زمان مناسب است، به طوری که تخلیه (شوک) الکتریکی از موج T (مرحله آسیب پذیری قلب) فاصله داشته و همزمان با موج R باشد.

مراقبت های پرستاری در کاردیوورژن :

     گرفتن رضایت نامه ، (2 ) بیمار NPO باشد، (3) گرفتن خط وریدی ، (4) عدم مصرف دیژیتال حتی الامکان از 48 ساعت قبل ، (5) اصلاح هیپوکلسمی و هیپوکالمی ، (6) توضیح تکنیک به بیمار جهت کاهش اضطراب ، (7) استفاده از داروی آرامبخش قبل از انجام تکنیک (معمولاً دیازپام )،  (8) کنترل علائم حیاتی و ECG بعد از کاردیوورژن

روش کار با دستگاه دی سی شوک:

  1- دستگاه را روشن نمائید.

 2-  الکترود ها را به سینه بیمار بچسبانید تا بتوانید ضربان قلب او را مانیتور کنید.

 3-  Mode دستگاه (سینکرونیزه و یا غیر سینکرونیزه ) انتخاب شود.

 4- برای کم کردن مقاومت پوستی از ژل های هادی یا پدال های آغشته به نرمال سالین استفاده شود.

هشدار A:
     به هیچ وجه از ژل اولتراسوند و الکل استفاده نشود چون خطر سوختگی پوست و آتش سوزی وجود دارد.

هشدار B:
             نباید ژل هادی اضافی باشد و بین دو پدال جریان یابد .

 5- مقدار انرژی را انتخاب کنید.

در اطفال شوک الکتریکی به میزان 2 ژول به ازای هر کیلو وزن بدن استفاده می شود. در صورت عدم جواب ، شوک الکتریکی بعدی با دو برابر میزان اولیه ادامه می یابد.

 6- دستگاه را شارژ کنید.

7-     پدال های دفیبریلاتور یکی در سمت راست جناغ سینه در سطح دومین فضای بین دنده ای (قاعده قلب ) و

دیگری در امتداد خط میدکلاویکولار (میان ترقوه ای ) در فضای پنجم بین دنده ای (نوک قلب یاApex) قرار می گیرد.

هشدار C:در صورت وجود موهای زائد در محل قرارگیری الکترودها و یا پدال ها  روی قفسه سینه بیمار ،  آن ناحیه شیو شده و یا اگر قفسه سینه خیس بود فقط جای قرارگیری پدال ها خشک شود.

هشدار D:
وضعیت قرارگیری پدال ها نسبت به هم باید موازی یا قائم باشد.

 میزان فشار وارده بر روی پدال ها:

10-12 kg در بزرگسالان

5-7 kg در اطفال

         7-هنگام استفاده از شوک الکتریکی جریان اکسیژن را قطع کنید (به علت خطر جرقه و انفجار )

9-     8-در هنگام تخلیه انرژی افراد با تخت و بیمار تماس نداشته و از آن فاصله بگیرند. دقت نمائید حتی دست و پای بیمار به قسمت های فلزی تخت متصل نباشد. (قبل از فشار دکمه تخلیه شارژ الکتریکی ، کلمه «آماده» را بگوئید. )

هشدار E: ایجاد جرقه و سوختگی پوست نشانه عدم تماس صحیح پدال ها با پوست می باشد.

9-    دکمه تخلیه را فشار دهید تا به طور همزمان انرژی برق بر روی قفسه سینه بیمار تخلیه شود.  
10- پس از شوک به مانیتورینگ، نبض و فشار خون بیمار توجه فرمائید. علائم شوک موثر شامل : ریتم سینوسی ، نبض قوی و فشار خون کافی است.

منبع:کتاب مراقبت های ویژه (انتشارات بشری)  تهیه و تنظیم:مریم السادات فاطمی